Vijf tot zes maanden per jaar verruilt Jan zijn woning in het Brabantse Lieshout voor zijn tot camper omgebouwde Bukhanka. Op de biljartclub, waar hij graag komt, vragen ze hem geregeld: ‘Wanneer ga je weer, Jan?’
“Als je die mensen rond het biljard ziet schuifelen denk je: ‘Mijn god, neem toch een looprekje!’ En dat terwijl ze net zo oud zijn als ik. Maar zij trekken er niet meer op uit.”

Reizen doet hij deels alleen en deels met zijn vrouw. “Omdat mijn vrouw nog werkt en beperkt vakantie op kan nemen, begin ik de reis vaak in mijn eentje. Dan pik ik haar op van een vliegveld en reizen we vervolgens samen verder.”

Bovendien is de Bukhanka gemaakt om mee te reizen, vindt Jan. Ik ken veel mensen die hun camper voor lange tijd schorsen, maar dat vind ik zonde. “Dat ding moet rijden hè. Een UAZ is niet gemaakt om stil te staan.”
Jan zelf trouwens ook niet.

Tupperware campers

Zijn stijl van kamperen wijkt dan ook wat af van die van de gemiddelde zeventiger. Waar veel pensionado’s grote witte tupperware campers aanschaffen en graag bij andere pensionado’s op een camping willen staan, is Jan het liefst alleen in de natuur met zijn bus. “Ik ben liever op plekken waar die grote luxe dozen niet komen. Dat is toch een ander slag volk. Komen soms alleen naar buiten om de schotel te richten en ’s avonds zitten ze braaf voor de televisie. Om de volgende dag alweer door te rijden. Blijf dan thuis, denk ik vaak.

Sinds de Bukhanka in zijn leven is, is wildkamperen ineens ook een optie geworden en dat is toch een totaal andere belevenis.
“Ik moest daar wel even aan wennen. In het begin dacht ik nog wel eens: ‘Oei, wat voor gespuis loopt hier nou weer’, als ik iemand in the middle of nowhere in een bos tegenkwam. Blijkt zo’n persoon gewoon op zoek te zijn naar paddenstoelen en komt hij mij even uitleggen welke je wel en niet kan eten. Dat ‘gespuis’ blijkt dan gewoon een heel vriendelijk persoon.”

Omgewaaide boom

Dankzij een zonnepaneel en twee lithium huishoudaccu’s is Jan inmiddels volledig zelfvoorzienend. Met zijn avontuurlijke en optimistische instelling durft hij bovendien steeds grotere uitdagingen aan. Trekt hij met zijn lier een omgewaaide boom van een onmogelijk weggetje in Frankrijk of boldert hij – tegen nadrukkelijk advies van Park4Night-gebruikers in (“dat zullen wel geen Bukhanka-rijders zijn”) – tóch naar beneden met zijn bus.
Zelfs het zuiveren van water doet Jan tegenwoordig zelf. “Ik steek gewoon mijn slang in een meer, laat het water door mijn zuiveringssysteem lopen en klaar is kees.”

Mede om die reden is Jan steeds minder vaak op een camping te vinden. “Ik kom er nog wel eens, maar dan vooral als ik mijn spulletjes moet wassen of even fatsoenlijk wil douchen.” En zelfs dan probeert deze Bukhanka-rijder er nog een eigenzinnige wildkampeerervaring van te maken.

Toen Jan vorig jaar in het Spaanse Baskenland op een prachtige camping hoog op een klif arriveerde, zei de campingbeheerder: ‘Waar je kunt komen, daar mag je staan’. Jan: “Dat moet je tegen een Bukhanka-mannetje zeggen! Met heel veel moeite heb ik mijn Bukhanka op een rotsplateau aan het einde van de camping geloodst. Ik trok er veel bekijks mee. “Hoe heb je ‘m daar nou weer gekregen?”, vroegen andere campinggasten zich af. Hoe vaker je dat soort dingen doet, hoe meer vertrouwen je in deze auto krijgt.”

In twee jaar tijd heeft hij er met zijn Bukhanka al zo’n 60.000 kilometer opzitten in Europa.
Duitsland, Denemarken, de Baltische Staten, Tsjechië, Frankrijk, Spanje en zelfs Ierland en Schotland heeft hij gezien. Inmiddels kent hij zijn bus door en door.

Pech

Bang voor pech of andere dingen die mis kunnen gaan is de positief ingestelde Jan dan ook nooit. “Ik laat mijn bus goed onderhouden en bovendien ben ik zelf handig. Ik probeer mee te kijken met de monteur als hij iets vervangt of repareert.” Daardoor leert hij nog elke dag bij, legt Jan uit.

“Ik hoor ook wel eens verhalen van eigenaren die gewoon doorrijden als ze iets horen tikken onder de bus. Blijkt de aandrijfas bijvoorbeeld los te hangen. Zoiets zal mij niet snel gebeuren. Als ik iets vreemds hoor stop ik direct en ga ik net zo lang door met zoeken tot ik het euvel gevonden heb. Een Bukhanka is best een onderhoudsgevoelig ding. Er rammelt nog wel eens wat.”

Natuurlijk is niet alles te voorkomen en hoort een beetje pech zo nu en dan erbij. Zo begaf zijn versnellingsbak het ineens op het slechtste moment denkbaar, nét vertrokken op zijn reis naar de Baltische Staten. “Toen heb ik UAZ Specials gebeld met de vraag of ze binnen één dag een nieuwe versnellingsbak konden regelen. Dat bleek wonderbaarlijk genoeg te kunnen. Erik is even voor mij gaan bellen en liet al snel weten dat er een nieuwe bak en een monteur klaarstond. Een dag later kon ik mijn reis vervolgen.”

De Bukhanka heeft zich inmiddels wel bewezen als de perfecte metgezel voor Jan. De Skoda die hij vroeger had trok sommige landweggetjes niet meer, dus toen hij een paar jaar terug bij toeval tegen de Bukhanka aanliep was het al snel zonneklaar. “Nou, dat busje heeft het geweten hoor. Ik heb ‘m op wegen laten rijden waar zelfs een Landrover moeite mee zou hebben!”

Poolcirkel

Voor Jan is de Bukhanka een terreinwagen die zijn dromen waarmaakt. De reislustige zeventiger hoopt er dit jaar de 100.000 kilometer mee aan te tikken en er staat een prachtige winterreis naar de Poolcirkel op de planning. Waarom op de rem trappen als je ook vol gas door kunt gaan? Jan is er het levende bewijs van!