De bus stuurde als een dronken Rus, zwiepte van links naar rechts en stuiterde over het asfalt, omdat de vering volledig was vastgeroest. Maar na het nodige sleutelwerk geniet het stel uit Eindhoven met volle teugen van hun ‘Bukkie’.

Een proefrit zat er namelijk niet in voor Erik (57), Laurine (49) en hun twee kinderen. Zij kochten hun Bukhanka (bouwjaar 2019) uit Moskou via een handelsonderneming in Estland, na bemiddeling van UAZ Specials. De verkoop ging puur op basis van wat foto’s en de info van de verkoper. “Hartstikke spannend”, herinnert Laurine zich. “Toen we hem eindelijk kregen, schrokken we ons kapot.”

Lang wachten geen optie

Wie zich nu afvraagt waarom je in vredesnaam een UAZ uit Estland zou kopen zonder hem eerst gezien of gekeurd te hebben, heeft misschien wat achtergrondinformatie nodig. Net toen Erik en Laurine besloten hadden een Bukhanka te willen, en een gereviseerd exemplaar bij UAZ Specials hadden besteld, gooide het coronavirus roet in het eten. De bus was niet meer leverbaar. Langer wachten was echter geen optie. Kort daarvoor had Laurine gehoord dat ze ernstig ziek was en hoe dat zou aflopen, wist niemand. Wat ze wel wisten was dat ze in het nú wilden leven. Niks meer uitstellen en gewoon gaan!

Troubleshooten

Wie een gevecht met zijn eigen gezondheid moet leveren, heeft wel grotere uitdagingen in het leven dan een bus met wat kuren. Ook al bezorgde ‘Bukkie’ zijn nieuwe eigenaren de eerste rit nog wat stress en onzekerheid, al snel besloten Erik en Laurine niet bij de pakken neer te zitten. Het stel ging aan de slag. “Troubleshooten”, in Eriks eigen woorden. Alles stap voor stap oplossen. Waarbij al snel bleek dat ze uit het perfecte hout waren gesneden voor deze eigenwijze Russische terreinwagen.

Oostblok-mentaliteit

Het sleutelen eraan vereist namelijk zo nu en dan wat onvervalste Oostblok-mentaliteit. Dat voelde Erik perfect aan. “Ik dacht: weet je wat ik doe? Ik koop gewoon een bak anti-roest en spuit de onderkant helemaal in. Even laten inweken, nog een keer spuiten en dan zoveel mogelijk drempels opzoeken. Na de zoveelste klap schoot er ineens van alles los! Daarna reed-‘ie prima!”

Daarmee waren Erik en Laurine er nog niet. Het stuurprobleem moest nog worden opgelost, een startonderbreker uit Italië zorgde voor problemen, en tijdens een UAZ-weekend vielen ze om de haverklap stil door een gecorrodeerde hoofdzekering. Ook bleek dat Bukkie moeite had hun Constructam-oldtimer caravan, de andere grote hobby van het koppel, te trekken. Bergop werd het allemaal iets te zwaar. Maar ook daar had Erik een oplossing voor: met chiptuning werd het motorvermogen van de UAZ verhoogd.

Dubieuze kwaliteit

Erik geeft het toe. Het was een flink avontuur om alles goed te krijgen. Maar het scheelt dat het stel enigszins wist waar het aan begon met een UAZ. “Je weet dat de kwaliteit soms dubieus kan zijn als je pech hebt, maar wat verwacht je ook van een bus uit Moskou?”, relativeert Erik. “Daar ligt ’s winters maandenlang sneeuw, wordt er lekker gepekeld en spoelt niemand dat af. Dan staat-‘ie vervolgens eindeloos stil. Logisch dat de boel dan vastroest.” Spijt heeft het koppel geen seconde gehad.
“Het is gewoon een heerlijk apparaat.”

Ook Laurine is er enthousiast over. “Ik geniet enorm van de dagjes uit met onze Bukhanka. Lekker toeren, wandelen, picknicken in de bus en het échte kamperen! De knusheid, het primitieve leven, het aanklooien. Dat maakt het extra leuk.”

Unieke kampeerervaring

Erik: “Toen we met de bus naar Engeland gingen stonden we op de boot achter een camper die bijna vijf keer zo groot was als die van ons. Leuk, zo’n grote camper, maar daarmee pak je die leuke, kleine binnenweggetjes niet.” Wat dat betreft vindt ook Erik die unieke kampeerervaring met een Bukhanka zo bijzonder. “Je hebt weinig nodig om veel te beleven. En misschien zorgt die schaarse ruimte juist voor wel meer plezier. Wij halen meer vreugde uit de kleine dingen, dan uit zo’n luxe vakantie waarbij je alles hebt.”

“En dan die blije gezichten. Als je ergens staat, hebben we altijd aanspraak”, vult Laurine aan. “Rijden we ergens naartoe, zie je mensen hun nek weer breken om te zien wat daar nou weer voorbij komt”, lacht Erik.

Grote Porsche

“Gaan we boodschappen doen en parkeren we tussen allemaal dure auto’s, heeft niemand nog oog voor die grote Porsche of BMW die er staat.” Het is de Bukhanka die de show steelt. Erik: “Het is ook gewoon een koddig voertuig.”

Een koddig voertuig dat inmiddels na de nodige liefde en aandacht nog heerlijk rijdt ook. Erik: “Het is een geweldige rijervaring. Je bent lekker aan het stuiteren en sturen. Net als vroeger: een beetje links, rechts, en dan ga je rechtdoor!”

Misschien zit ‘m daarin ook wel een mooie metafoor voor het leven en dat van de Cortens in het bijzonder. Het leven dat soms slingert en stuitert, dat niet altijd loopt zoals je had gepland. Maar als je zoals Erik en Laurine het lef hebt om het avontuur aan te gaan, levert het vrijwel altijd iets moois op. Mooie verhalen, mooie ontmoetingen, mooie herinneringen.