Chris: “Laten we beginnen bij de mooiste momenten met de UAZ. Dat zijn er eigenlijk te veel om op te noemen. Maar het meest bijzondere van onze reis was toch wel dat we telkens óveral konden komen. We hadden twee offroadboeken aangeschaft voor zowel Georgië als Kirgizië, en hebben daardoor in beide landen vrijwel alleen maar offroad gereden. Ik heb het gevoel dat we daardoor de allermooiste plekken van het land hebben gezien.”

“Sommige routes waren uitdagend, maar de Bukhanka heeft ons opnieuw verrast. Hoe steil we ook omhoog reden, hoe hard we ook moesten ploeteren door het zand of door riviertjes: hij doet ’t gewoon allemaal. Telkens als we dachten: ‘gaat dit wel lukken?’, dan flikte-‘ie het gewoon. En als we dan weer eens ergens op 3.500 meter van een adembenemend uitzicht stonden te genieten besefte ik vaak: wat bijzonder dat we een auto hebben die dit gewoon allemaal kan!”

Rick: “In Kirigizië ontmoetten we twee Belgen met een Volkswagen Syncro, maar de prestaties van de Syncro haalden het niet bij wat de Bukhanka kan. Het feit dat wij in onze ‘reduced-stand’ in alle versnellingen kunnen rijden, zorgt ervoor dat we veel meer power hebben in de bergen. Dat was leuk om te merken.”

Chris: “Het bijzondere is ook dat we natuurlijk best wel wat pechgevallen hebben gehad, maar nooit als we offroad aan het rijden waren. De Bukhanka heeft ons offroad gewoon nooit in de steek gelaten! Als je je bedenkt dat we tijdens onze reis bijna veertig offroadroutes hebben gereden, best wel een prestatie.”

Rick: “Je vergeet die keer dat de hulpdrukcilinder het begaf. Dat was tijdens een lange offroadroute door Vashlovani National Park in Georgië. Het schakelen ging steeds stroever, tot het moment dat je de pook echt met geweld in z’n één moest rammen. Gelukkig hebben we toen hulp via de Bukhanka community kunnen inschakelen, en met behulp van een handleiding de hulpdrukcilinder zelf vervangen.

Fixen en weer door

Chris: “We hadden veel reserve-onderdelen mee op reis. Een stuk of 38. Allemaal meegenomen in koffers op het dak. Dat heeft ons toen iets van 1.800 euro gekost, maar we zijn superblij dat we dit hebben meegezeuld. Telkens als er iets kapot ging hadden we het bij ons. Van de koppelingsplaat tot een benzinepomp, stuurbekrachtigingsslang, pakkingen, een lambda-sensor. We hebben toch wel een hoop uit de onderdelen-koffertjes gebruikt. Natuurlijk kun je in al die oude Sovjet-landen ook onderdelen vinden, maar als er dan iets besteld moet worden ben je soms anderhalve week verder, of als je pech hebt langer. Bij ons was het: fixen en weer door!”

Rick: “Dat is ook wel echt het leuke van deze reis geweest. We hebben de bus zó goed leren kennen. Toen we ‘m vijf jaar geleden kochten hadden we weinig kaas gegeten van autotechniek, maar inmiddels hebben we hartstikke veel kennis. Dan blijkt ineens dat je met behulp van een goede handleiding superveel zelf kunt. Een voldoening dat het geeft als je zelf iets hebt kunnen repareren!”

Checken, checken, checken!

Chris: “Ik heb vaak het gevoel gehad dat we deze bus eindelijk een beetje beginnen te snappen. Of nou ja, snappen doen we ‘m nog steeds vaak niet, maar we hebben wel een belangrijk geheim kunnen ontrafelen: checken, checken, checken! De eerste twee reizen met de Bukhanka checkten we nooit iets, maar tijdens deze reis lagen we om de dag onder de bus. Bouten checken, olies checken, even voelen, even trekken. Zelfs de versnellingsbakolie (een gesloten systeem) hebben we om de dag gecontroleerd. Het feit dat we hier zo secuur in waren heeft ons een paar keer grote problemen bespaard. Dan ontdekten we ineens dat er bouten bij het wiel waren afgebroken na een intense offroadrit, of dat het peil van de versnellingsbakolie schrikbarend laag stond. We hebben een paar jaar terug al een keer een versnellingsbak kapot gereden vanwege een lekkage in dit systeem, dus we weten wat er kan gebeuren. Dat hebben we gelukkig allemaal voorkomen.”

Elf keer pech

Rick: “We hebben ook veel niet kunnen voorkomen haha. We hebben zo’n elf keer pech gehad in 53 weken tijd. Vooral op de heenweg tussen Turkije en Kirgizië was het vaak raak. In Georgië bleek de koppakking lek en moest het hele motorblok eruit. Een heftige operatie die bijna vijf dagen duurde. Waren we een dag later weer op pad, begaf de benzinepomp het.”

Chris: “We hebben lekker lopen aanmodderen in die maanden ja. Dan ging er weer wat bij de koppeling kapot of werkte de versnellingsbak niet mee. En toen we net in Kirgizië aankwamen reden we onze tussenbak stuk. Toen werd er een nieuwe tussenbak in gezet, maar na die ingreep schoot de versnelling steeds in z’n neutraal als je 80 of harder ging. Gelukkig had de garage nog een andere tussenbak liggen, maar toen waren we inmiddels alweer een week verder. Je leert als Bukhanka-eigenaar op den duur dat er voor alles een oplossing is.”

Niet te doorgronden

Rick: “Het blijft een mysterie die bus. Het laatste half jaar van onze reis hebben we zonder noemenswaardige problemen gereden. En dat terwijl we de bus toch behoorlijk hebben afgemat in Kirgizië, Tadzjikistan en Georgië. We hebben dan misschien een deel van het geheim kunnen ontrafelen en weten nu dat de Bukhanka een bus is waar je met je neus bovenop moet blijven zitten, maar er is ook nog heel veel wat we niet kunnen doorgronden.

Chris: “Al met al is de conclusie van deze reis dat we de Bukhanka voor geen goud willen missen. Hij is klein en compact, waardoor we ons door smalle straatjes in Tbilisi, Boedapest of Istanbul konden manoeuvreren. Hij is lekker wendbaar in de bergen en kan echt alle terreinen aan. En ja, die pechgevallen… Zeker op zo’n lange en intensieve reis door landen waar het asfalt soms nog niet lijkt uitgevonden, hoort af en toe een mankement er gewoon bij. Als je het als onderdeel van het avontuur ziet is er niet zoveel aan de hand. Telkens als we pech hadden, leverde dat later weer een mooi verhaal op, of ontmoetten we weer leuke mensen. Het is toch ook saai als alles maar de hele tijd goed gaat?! Ik denk dat veel Bukhanka-eigenaren stiekem wel een beetje kicken op de pijn die het hebben van deze bus af en toe doet haha.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de website van de UAZ Bukhanka Aanmodderaars.